Och, wat zou ik die Koekelberg toch graag de grond in schrijven. ’t Is op het eerste gezicht een Gaston Lagaffe met kepie, hij komt er op het publieke toneel wat plankerig voor en beschikt over meer buik dan bewegingsdeskundigen als wenselijk beschouwen.
In het verleden leken er aanleidingen genoeg te bestaan om hem af te branden, maar achteraf bleek de waarheid dan telkens anders te liggen. En nu is er dus de gecontesteerde lobbyreis naar Qatar waarbij Koekelberg een post bij Interpol ambieerde.
Enfin, daar is het debat naar verschoven. Want wat begon met een betichting van misbruik van politiegeld voor privédoeleinden door de secretaresse, vervelde tot een debat over de wenselijkheid en de kostprijs van die reis.