Tag: onderzoek

Gewelddadig? Wij?

Het recentste ISPO-onderzoek produceert enkele conclusies van weinig hoopgevende aard. De onderzoekers hebben zich dan ook aan iets gewaagd: het concept islamfobie meten. Een citaatje uit de krant van een paar dagen geleden dat mijn oren deed flapperen…

De scherpste uitspraak – de islamitische geschiedenis en cultuur zijn gewelddadiger dan andere culturen – wordt door bijna 42 procent van de ondervraagden aanvaard, terwijl slechts 21 procent deze stelling niet aanvaardt.

Nu niet dat ikzelf verrukt sta te applaudisseren voor elke kreet die een imam laat vliegen … maar hoe arrogant moet je nu als West-Europeaan zijn om zo’n stelling te onderschrijven? Of was het een islamiet die vorige eeuw op het idee kwam om een derde rijk te vestigen en tussendoor een volkske op industriële wijze te elimineren?

Inderdaad, onze geschiedenis valt te comprimeren tot:  oorlog en massaslachterlijen (op enkele picknicks na) tot ergens in het midden van de 20e eeuw. Maar dat was vanzelfsprekend niet gewelddadig bedoeld.

Hoe dan ook, om een of andere reden deed mij dat allemaal denken aan het minimalistische, doch geniale nummer Moord eens een volkske uit dat Kamagurka & De Vlaamse Primitieven in ver vervlogen jaren componeerden. ’t Is misschien niet geheel in de lijn van deze post, maar op rechtlijnigheid mag een standaardafwijking zitten. . . Niewaar?

[audio:http://blip.tv/file/get/Jasperwiet-KamagurkaDeVlaamsePrimitieven704.mp3]

Julie

Ik kom juist van de telefoon met Julie. Wel een half uur hebben we liggen keuvelen over vanalles en nog wat, de schone dingen des levens.

Julie werkt voor het Nationaal Instituut voor Dataverzameling. “Is er iemand tussen 27 en 30 jaar in het gezin?” vatte ze de conversatie bij de teugels. Ik moest haar teleurstellen, maar toen ik mijn jeugdige leeftijd mededeelde, reageerde ze even verrukt.

“Of ik dan even tijd had voor wat vraagjes”, vervolgde ze dirigerend. Ik twijfelde. Enige tijd terug liep ik immers een blauwtje op met een dame van dezelfde instantie. Maar Julie vertoonde meer appetijt in mijn alwetendheid dan Judith.

Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik ongevoelig ben voor wat aandacht van vrouwelijke komaf, zeker bij het ingaan van een druilerig weekend. Derhalve liet ik me graag meevoeren met Julies uitgestippelde vragenlijst. Julie bracht me allerhande radiospotjes ter ore, waarvan ik vervolgens mocht raden welk merk erachter zat. Ook toonde Julie oprechte belangstelling voor mijn beoordeling van deze reclame op een schaal van 1 tot 10. Dat laatste verschafte mij de gelegenheid om die tenenkrullende rotadvertentie van Yakult eens feestelijk te buizen.

Gedurende onze tête-à-tête spande ik me tot het uiterste in om variatie te brengen in mijn antwoorden en om hier en daar een leuke noot aan te brengen. Tot grote appreciatie van Julie, zo bleek, want ze moest zich tot driemaal toe verontschuldigen voor een hinnikende slappe lach.

Julie praticeerde de Vlaamse tussentaal met een Franstalige tongval. Dat klonk best schattig – om mij nu eens van een nichterig register te bedienen. Hier nog ne fragmentke, daar nog ne vraagske,… Très exotique, quoi.

Afsluitend wilde ze mij nog enkele stellingen voorleggen. Wie er over de dagelijkse aankopen beslist en wie het gezinshoofd is. Tevens peilde ze nog “of ik zou zeggen dat er twee gezinshoofden zijn”. Dat begreep ik dus niet, maar Julie blijkbaar evenmin. Mijn vraag om verduidelijking kreeg dan ook een ontwapenend eerlijk antwoord: “geen idee, dat komt hier ook maar op mijn scherm”. Samen verenigd in de onwetendheid, hoe mooi is dat?

Op Julie liet het alvast allemaal een diepe indruk na, want tussen enkele onderdrukte lachjes, kreeg ze nu ook de hik. Nogmaals verontschuldigde zich, terwijl ze onze conversatie afrondde met een Dylansiaans: “ik wens u nog ne heel gezellig en warm weekend”.

Het goede doel

Bij deze een warme oproep (hoe een koude eruit zou zien, geen idee. Tot zover de humor in dit bericht). Het is niet voor mij, maar voor mijn nicht die psychologie studeert. Zij zoekt het volgende:

  • een heteroseksueel koppel met een kind tussen 9 en 12 maanden
  • de ouders moeten nog samen zijn
  • het kind moet het eerste, biologische kind voor beide ouders zijn
  • het kind mag geen ernstige gezondheidsproblemen hebben

Herkent u zichzelf in deze situatie? Aarzel niet en neem contact op. Stuur een mailtje naar onderzoek@jasperwiet.be Of waarom dit bericht niet zelf doorsturen of opnemen op uw blog? Dat zou nog eens kweetniehoehip en keiviraal zijn!

Dat er onder het lezerspubliek van deze blog veel mensen zitten die voldoen aan deze strikte criteria, lijkt mij weinig waarschijnlijk, maar een mens kan maar proberen. Uit mijn eigen studietijd weet ik hoe enorm klote het is om dit soort werk te moeten doen. Ik heb ooit nog 15 face-to-face interviews van 1 uur elk moeten afnemen en vrolijker ben ik er niet van geworden.

Maar hophop, voor een diploma gaan wij door het slijk!