Tag: 20 km door Brussel

Hopen dat het werkt

Energy drink

Nog één nachtje in de zuurstoftent en dan is de dag der sportieve waanzin aangebroken. De benen en de knie stemmen mij optimistisch, maar wat met krampen en energietekorten onderweg?

“Daar zijn middelkes voor”, fluisterde men mij toe in het milieu. En dus bestelde ik per sms een “kanariepiet met crème” bij colllega BW, die in dit verhaal voor dokter Fuentes acteert.

Met dit prestatiebevorderende middel in de aanslag zal ik zodus morgen aan de triomfbogen van het Jubelpark verschijnen. De inname is voorzien op kilometer 11, ook wel het punt waar de man met de hamer mij doorgaans kruist.

Hopen dat het werkt. Bij leven en welzijn, tot zondagavond.

En gaan

Menslief.

Mottig opstaan. YouTube aflummelen naar krankzinnige Japanse tv-programma’s. Dan beslissen: ik ga 16 km lopen. En gaan.

Ik vond dat ergens wel groots van mezelf. Vooral de souplesse waarmee ik vervolgens gestalte gaf aan die impulsieve gedachte.

Twee toeren van ongeveer 8 km (volgens mapmyrun.com toch) en allebei even snel. De tweede ronde zelfs misschien nog iets sneller. Eindtijd: 1.05u. Kakstrak, gelijk ze zeggen.

Geen verval te merken, al kreeg ik naar het einde toch even de man met het hamertje over de vloer, ondanks het dextrootje tussenin (en klef dat den bek daarvan wordt). Gelukkig is er nog de endorfine die tot volharding dwingt.

Zo. Dat was mijn eerste en tevens laatste serieuze voorbereidingsact voor de 20km. Vanaf nu nog een drietal toertjes van 4 km. Kwestie van fris te blijven, zonder gevaar voor overbelasting.

(Tussenhaakjes: sponsoren is nog altijd mogelijk op rekening 000-0000052-52 van Vredeseilanden met vermelding Loop naar Afrika РJelle Goossens. Oneindig dank trouwens aan de trouwe volgers die al ̩̩n-twee-of-meer-cijferige bedragen overboekten).

20 kilometer is lang

Mijn hypothetische deelname aan de komende editie van de 20 km door Brussel was de voorbije weken zonder twijfel het drukst bediscussieerde onderwerp in kapperszaken, discotheken en doe-het-zelf-zaken. Speciale krantenbijlages rolden van de persen, uitgesponnen analyses vulden de opiniepagina’s en Jean-Marie Dedecker zwoer op het hoofd van zijn kinderen dat hij er zwart op wit bewijzen van had.

Vandaag – precies 1679 jaar nadat Konstantinopel de hoofdstad werd van het Romeinse rijk – maakt mijn campagneteam een einde aan de woekerende wildgroei van speculaties.

Ja, ik doe mee. En ja, er is ook ditmaal een sponsoropdracht mee gemoeid ten voordele van Vredeseilanden.

Om dit historische gebaar kracht bij te zetten, werkte de audiovisuele afdeling van mijn campagneteam onderstaande videoboodschap uit:

Onmiddellijk na het vrijgeven van de beelden, maakten marketingwichelaars reeds gewag van een doorbraak in de persuasieve publiekscommunicatie via het interweb. “Web2.0 mag dan passé zijn, Web3.0 is voor de meesten nog te hoog gegrepen. Dit lijkt misschien op amateuristisch haastwerk, maar in feite is dit Web2.5: een medium an sich dat heden en verleden naadloos verzoent. Een secuur ingevet scharnier dat de poort naar een nieuw tijdperk op een kier zet”, luidde het.

In de komende dagen zal de afdeling voor briefwisseling van het campagneteam ook nog een wijdse direct-e-mail-actie opzetten. Men weze gewaarschuwd. Laat in de tussentijd u niets in de weg staan om gevolg te geven aan dit bericht.

En voel u zeker niet te vies om deze boodschap door te sturen. Het moet niet alleen de Mexicaanse griep zijn die de wereld rond gaat.

Share/Save/Bookmark

Over schoenen

Nieuwe shoes

Er zijn schoenen en daarnaast zijn er ook nog schoenen.

Die complexe realiteit indachtig, trad ik vandaag het Running Center binnen om mijzelf nieuwe loopschoenen aan te laten praten. Anderen brachten mij op dat idee.

Alvorens een schoen te zien, mocht ik van de verkoopster vernemen hoe ontoereikend mijn huidig schoeisel wel was. Plooit dubbel gelijk niks, vangt geen schokken op,… Verwijten die in de schoenengemeenschap ongemeen hard aankomen.

Tijdens de doe-fase van het koopproces, testte ik drie paar schoenen op de loopband. Om uiteindeijk te besluiten tot het eerste paar, de Nikes.

Zaten van bij het begin opperbest en ze werken minder op de kokhalfsreflex dan de verfoeilijke blauwe Adidassen. Al zou dat paar dan weer zeer assorti geweest zijn met mijn platvoetcorrigerende steunzolen.

Afgerekend: 55 euro per schoen. Dat pikt efkes aan de bankkaart, maar we maken onzelf graag wijs dat we het waard zijn.

In de wandelgangen wordt deze aankoop inmiddels gretig gelinkt aan mijn vermeende deelname aan de komende editie van de 20 km door Brussel.

Na de kwalijke knieblessure van vorig jaar, zou ik uit zijn op revanche. De bijhorende fondsenwervende campagne, zou in alle grootsheid voorbereid worden.

Vooralsnog doe ik dat allemaal af als machinaties van de boekskes.