“Makik aan u iets vragen?”

De vraag kwam van rechts en ze zei het op een toon alsof er belang mee gemoeid was. “Ze” was in dit geval een strak gelijnde meter 70 met bijgeschilderde wimpers en wenkbrauwen. Over de authenticiteit van haar haarkleur, hing minstens de schijn van de twijfel.

Zonder in te gaan op het gewaagde voorzetselgebruik in haar openingsvraag, stemde ik blijkbaar toe door het neerplanten van mijn glas op de toog. “Los of in ne staart?” kwam ze ter zake. Lees verder “Makik aan u iets vragen?”

Samsung Galaxy Spica

Ik ben dus metterdaad het tijdperk van de smartphone binnengetreden. Aangemoedigd door de steeds weerbarstiger wordende vierknopstoets van mijn voormalige telefoon, die sleet tot dagelijkse functionaliteit had verheven.

Nee, ’t is geen iPhone geworden. Ik ben geen Apple-man. Niks ideologisch, veeleer een prijsgevoelige klier die antistoffen afscheidt tegen de verder uitstekende iStuff.

Een zorgvuldig afwegen leidde mij uiteindelijk naar de Samsung Galaxy Spica, apparatuur voorzien van het Google Android besturingssysteem. Bij den Duits valt dat toestel voor een fatsoenlijke prijs op de kop te tikken: 229 euro en nog wat kosten voor het transport.

Eerste indruk? Tot nu toe geen klachten. Mail, kalender, takenlijst, muziek… Loopt allemaal soepel.  Rechtdoend aan de nerd in mij, ben ik ook gelijk overgegaan tot het experimenteren met een selectie uit het ziljoen nutteloze en minder nutteloze applicaties. Een overzicht:

  • Gmote: Daarmee zou de telefoon tot een afstandsbediening voor een nabijgelegen pc moeten verworden. Het scherm van de telefoon zou dan dienst doen als touchpad. Zou, zou, zou, want hoewel het er mij ontiegelijk handig uitziet, heb ik het nog niet aan de praat gekregen. Het ding blijft neuten dat ie mijn computer niet kan vinden. Iemand meer succes?
  • Twitdroid: Twitter op den telefoon. Het geleuter dreigt alleen maar toe te nemen.
  • My Tracks: Om het loopparcours GPS-gewijs op te nemen, om te zetten naar Google Maps, snelheden na te gaan en wat niet al. Nu nog een armband vinden om de telefoon in te houden bij het lopen.
  • CardioTrainer: Het zelfde als My Tracks maar naar verluidt met uitgebreidere functies. Helaas nog niet uitgetest.
  • OI Shopping list: Redelijk zelfuitleggend, me dunkt.
  • AK Notepad: Franjeloos vernuft waardoor mijn handen en onderarmen niet langer onder de halfafgesleten nota’s staan.

En dan zijn er nog een aantal applicaties die verdere opvolging verdienen:

  • Shazam, alias de magische liedjesherkenner: door een ongelukkig toeval werkt dat nog niet op de Spica, maar een oplossing zou niet veraf meer zijn.
  • Google Goggles, ofte zoeken door foto’s te nemen van objecten. Het ziet er zo stuitend hip uit dat het speek ervan op de grond drupt. Helaas nog even wachten tot Samsung de nieuwste versie van Android (2.1) beschikbaar stelt.
  • Waze, ook wel: “community powered navigation”. User generated navigatiesoftware die je realtime op de hoogte houdt van files of ander oponthoud in het verkeer door de informatie van alle gebruikers te bundelen. Voor België nog maar in een beginfase, maar moest ik TomTom zijn, ik zou er niet al te gerust op zijn.

Verdere applicatie-suggesties om het mobiel tijdverdrijf te maximaliseren zijn altijd welkom…

www.gmote.org

Groenboek, witboek

De eerste geslaagde viral van het jaar is een feit. Ontsproten aan het humorologische lenden van papa pensioen. Inderdaad, de man met de smile als een zesvaksautostrade doet het weer. Op tv, in kranten, op facebook en op blogs wasemt het ongewone Senaatintermezzo van Michel ‘papa’ Daerden nog na.

Ongewoon, omdat de schaarse aanwezigen uitblonken in alertheid. Ongewoon ook, omdat het sinds het migrantenstemrecht geleden is dat de Senaat nog zo breed in de media kwam.

TerZake zond de tussenkomst van de minister zelfs integraal uit. Nochtans is het zeldzaam dat een beleidsmaker in dit programma nog maar voorbij de intentieverklaring tot het opbouwen van een redenering geraakt.

En toch weergalmt vooral verontwaardiging in de mediagrot. Pas tout le monde aime papa. Gebrek aan respect voor de instellingen! Zo zat als een struisvogel op wieltjes!

Ik weet het zo niet. Zou al die aandacht er geweest zijn indien hij – zoals de meeste ministers – het antwoord op deze parlementaire vraag machinaal van het blad had afgekolfd?

Tarara.

De commentatoren mogen dus iets zuiniger zijn met hun reprimandes en hun grote verontwaardiging. Want zonder de dramaturgische toonzetting van de minister, hadden zij geen aandacht geschonken aan de stand van zaken in het pensioendebat en hadden ze andermaal over de Senaat geen lettergreep gerept. Laat staan dat de jeugd kennis had genomen van de begrippen “groenboek” en “witboek”.

De minister maakt tevens aanspraak op felicitaties voor zijn verdienstelijke Nederlandstalige tongval. Het is hem daarbij vergeven dat hij her en der rustpunten inlast om breeduit na te smekken op de kleffe woordenbrei die zijn medewerker klaarstoofde naar de smaak van het halfrond.

Maar ja. Spreekt een Franstalige eens een glunderende mond Nederlands, dan wordt hij meteen van openbare dronkenschap beticht. Als dat laatste waar is, is dat overigens een hoopgevende zaak voor de tweetaligheid in ons land (en voor de beurskoers van AB Inbev).

Enfin. Als Michel Daerden nu eens voor het Europees Parlement zou klaarspelen wat hij op enkele uren tijd voor de Senaat realiseerde in termen van media exposure, hij zou de democratie geen kleine dienst bewijzen.