Marokko in zes dagen zonder plan van aanpak

Marrakech

’t Moet ergens midden maart geweest zijn dat wij de vlucht kozen richting Marokko. In zes dagen kabbelden wij door Casablanca, Marrakech en Rabat, met dank aan de Marokkaanse spoorwegen voor de grote verplaatsingen.

Als het op doelloos reizen aankomt, zijn wij modeltrotters. Onze werkwijze? Zonder plan van aanpak rondstruinen in steden, hier en daar een theetje slurpen of, zoals in Rabat, een bièrre spéciale in de Noord-Afrikaanse versie van Café In Den Ouden Tijd. Zwijg ons van: dat moet je zeker gezien hebben. Wij moeten niks. Hoogstens wat foto’s trekken – en dan nog. Lees verder Marokko in zes dagen zonder plan van aanpak

De beuzelarijen van Debels (de veroordeling)

Zo, de rechtbank heeft gesproken: Thierry Debels is veroordeeld voor het berokkenen van morele schade aan Vredeseilanden met zijn boek Hoe goed is het goede doel. Het ongefundeerd bezwadderen van de eer en goede naam van mensen en organisaties valt niet onder de vrije meningsuiting.

Of hij er iets van geleerd heeft? Sinds het begin van de rechtzaak misbruikt hij niet langer de titel van (onderzoeks)journalist. Nu gaat hij enkel nog door het leven als “financieel expert” of “financieel auteur”. Titels die Willem Elsschot niet holler had kunnen bedenken.

Helaas blijft hij tegelijk handelen volgens het aloude credo der pseudojournalistiek: never let the truth interfere with a good story. Lees verder De beuzelarijen van Debels (de veroordeling)

Canapé olé olé

Och, wat zou ik die Koekelberg toch graag de grond in schrijven. ’t Is op het eerste gezicht een Gaston Lagaffe met kepie, hij komt er op het publieke toneel wat plankerig voor en beschikt over meer buik dan bewegingsdeskundigen als wenselijk beschouwen.

In het verleden leken er aanleidingen genoeg te bestaan om hem af te branden, maar achteraf bleek de waarheid dan telkens anders te liggen. En nu is er dus de gecontesteerde lobbyreis naar Qatar waarbij Koekelberg een post bij Interpol ambieerde.

Enfin, daar is het debat naar verschoven. Want wat begon met een betichting van misbruik van politiegeld voor privédoeleinden door de secretaresse, vervelde tot een debat over de wenselijkheid en de kostprijs van die reis.

Lees verder Canapé olé olé

Lekkers

In de kwestie van gelekte mails van ministers of regeringsonderhandelaars wordt er één vraag nooit gesteld: welke kriel lekt zulke mails naar de pers? In het geval van de mail van minister Lieten heeft die meneer of mevrouw namelijk iets gedaan dat veel erger is dan onvriendelijke mails schrijven: de regeringsmeerderheid en plein public ondermijnen.

Stel nu dat een journalist deze eenvoudige vraag aan alle ministers voorlegt: heeft u die mail gelekt? Neem er dan maar vergif op in dat ze dat allemaal schaapachtig gaan ontkennen. Ikkeuh?

Het zou gegarandeerd een sappige whodunit opleveren, want er is in dit geval wellicht meer dan één leugenaar in het spel. Het valt tenslotte te verwachten dat meerdere hommels tegelijk en om ter ’t eerst met die mail stonden aan te schuiven bij ’s lands redacties.

En wat is dan het ergste? Lees verder Lekkers