Was deze man een kunstenaar of gewoon een onverzorgd mens?
Ik nam waar: een geruite debardeur, een zwart duimdik brilmontuur, een jeans die afgemeten sleet op kniehoogte exposeerde en bruinlederen schoenen met een hoog loopgrachten-gehalte. Mij maak je dan niks wijs. Of toch. Het kon ook gewoon een modebewust medemens zijn die daar rechts van mij zitting nam. Lees verder Oude onbekenden: De kunstenaar en de spraakwaterval
Ik mag dan barre tegenspoed gekend hebben in de opeenvolgende kleuterklassen, ik heb er wel een sluitspier van titanium gekweekt.
Publieke (mannen)wc’s en properteit zijn an sich al niet compatibel, schoolwc’s zijn zonder veel uitzonderingen de overtreffendste trap van die vaststelling. Zo vormde de geur van aangestampte menselijke uitlaat die zich over de generaties aan de tegels had vastgeklemd, drie kleuterjaren lang een stellige aansporing om alles op te houden tot thuis. Lees verder De man die niet kon
Zo waar dat er geen ontkennen aan was. Maar als ik ergens ben, volhard ik. Ook al bezette een span van vier vrouwen de beschikbare stoelen in het kapsalon. In mijn voortvarendheid telde ik maximaal een half uur per kapbeurt. Kat in ’t bakkie, volgens die prognose, want dan was het binnen luttele ogenblikken mijn beurt.
U schudt het hoofd? Gelijk heeft u, want u weet natuurlijk dat naar de kapper gaan voor een beetje vrouw een halftijdse betrekking is. Ik had dus beter moeten weten. Temeer omdat ik onder de klandizie zo enige exemplaren spotte die de impact van hun mechen op de perceptie van hun billen nog aan het voorrekenen waren. Lees verder “Ik had u gewaarschuwd, hé, dat het lang ging durenâ€
Ik hoeft niet uit te leggen
wat woorden
toch nooit kunnen zeggen
Ik hoeft niet stil te staan
bij dingen
die toch nooit vergaan
Maar wat niet moet
kan nog altijd mogen
Vandaar mijn overmoed
opdat gij mij zult gedogen
Dus vraag ik: laat mij leven
laat mij zijn
Ik wil u alles geven
een leven zonder pijn
Gij zijt als edel ijzer,
een dartele varaan
De bladwijzer
in mijn korte levensverhaal
Gij zweeft met strakke lijnen
over ’t leven zijn ravijnen
Hopend dat gij ooit blijft hangen
in de vangrail van mijn verlangen
Nu wil ‘k uw antwoord kennen
Op de vraag die ‘k niet durf stellen
Dus laat mij hier niet langer staan
En maak het keihard aan.
