Dag vier.
We vervolledigen onze Golden Circle tour met een stop in Gullfoss. Het wordt een blitzbezoek, want mensen, wat stond daar een schrale wind door onze klederlagen te hijgen. Gevoelstemperatuur -30°.
Al bij al zijn we maar vijf minuten bij die waterval geweest. Lang genoeg om de fotolens te doen aanvriezen en elke flexibiliteit uit de vingers te kleumen.
Weinig toeristen. Dat dan weer wel.
Geysir… Even kijken… Wat valt daar zoal over te vertellen?
Wel, men heeft dus een paar holen in het aardoppervlak waarin water staat te koken. En om de zoveel minuten – als de mechaniek meewil – komt daar een straal water/stoom uit rochelen aan een intensiteit en een hitte dat men er zijn pietje liever niet zou tussen hebben steken.
Voila.
Plezant om te zien, hoor. Maar het heeft weinig zin om daar nu een halve dag op te staan loeren.Veel meer dan de geysers is er in Geysir ook niet te zien, afgezien van het strategisch aangelegde hotel en het belendende restaurant.
Omdat de avond al vallende was, schoven wij ons voertuig naar een naburig Icelandair Hotel in Flurir.
Van Þingvellir bolden we naar Geysir. Onderweg brachten wij het konvooi voor enkele minuten tot stilstand om een schilderachtig dorpje gade te slaan, waar een paardenfokkerij als economisch brandpunt smeulde.
(Wie het nog niet moest doorhebben: door te klikken op een foto, vergroot hij.)
Na onze zinledige omzwerving via het Noorden, pivoteerden wij ons dartele vehikel weer op het juiste spoor voor onze eerste officiële tussenstop op de Golden Circle tour: Þingvellir. Een fotogeniek plekje met historische trekken, zo weet ook Wikipedia.
Þingvellir (spreek uit ongeveer thingwetlir) is voor de IJslanders een meer dan historisch belangrijke plaats. De nakomelingen van stichter van Reykjaviks Ingólfur Arnarson stichtten in 930 het Alþing bij Þingvellir. Dit was de plaats waar ’s zomers elk jaar de grote grondeigenaars, boeren, krijgslieden, handeldrijvers en anderen bijeen kwamen om onderlinge vetes te beslechten, om huwelijksverbonden aan te gaan, om zaken te doen, om recht te spreken, om nieuwe wetten uit te vaardigen, om nieuws uit de verre uithoeken van IJsland uit te wisselen, om weergeld voor moord en doodslag te betalen of te ontvangen en om mensen vogelvrij te verklaren of te executeren.
Maar vooraleer wij het natuurschoon introkken, brachten wij een bezoekje aan het enige verwarmde gebouw in de directe omgeving: een winkeltje waar men toeristische informatie kon opdoen bij een bakkie koffie en een bescheiden versnapering. Om de heimwee te verdrijven kochten we een pak (vervallen) Bastognes, made in Herentals. Zelfs dat schamele bedrag deed ons bij gebrek aan IJslandse kronen naar de VISA-kaart grijpen. Faut le faire.
Voor het overige strekt een wandeling doorheen dit stukje propere leegte tot aanbevelen. De landschappen, de rotsen, de schone waterval, de stilte,… Dat kom je niet tegen door thuis op de voorverwarmde wc-bril te roesten. Au contraire, dat vergt hogere inspanningen om door de kniehoge sneeuw te baggeren.
Volgens de geschriften is dit gebied ook de de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent, met de vlakte zelf als scheiding. Hier drijft IJsland door tectonische bewegingen met een gemiddelde snelheid van 1 Ã 2 cm per jaar uit elkaar. Niet dat wij daar terplekke last van hadden, maar toch: waar gaat dat eindigen?
Wat de foto’s betreft, is de fullscreen-versie van de slideshow eigenlijk een must om iets van het indrukwekkende karakter te behouden.