Na jaren van afwezigheid van mijn dierbare organisatie in de Standaard Solidariteitsprijs, dacht ik bij mezelf: in plaats van een reclamebureau te laten zweten op onze weinig hapklare boodschap, doen we het zelf. Dat ging ongeveer zo.
Met een titel, wat tekstpartikels en een vage wens tot beeld, wendde ik mij tot grafisch weldoener Willem Pirquin. Tijdens een cafébezoek in het Antwerpse wisselden wij een kwartier van gedachten over de kwestie, waarna wij ons de tijd gunden om de lange agenda naast de kwesties af te werken. Zo gesteld, is ons creatief proces redelijk teleurstellend. Niettemin: enkele dagen later viel dit androgyne beeld in de mailbox. Een voltreffer, me dunkt.
Nu is het moment van de stemming aangebroken. Graag wil ik u dus als gedwee kiesvee richting stempagina hoeden. Geen vragen stellen, gewoon doen. De democratie op haar best. Eeuwig is onze dank.
