Of ik het niet zag zitten om eens een tentoonstelling te doen in het cultureel centrum van Overijse. Zo luidde de vraag ergens eind februari. Bedwelmd onder het enthousiasme van twee weken vakantie die toen in het verschiet lagen, zei ik: ja.
Er werd mij, zoals dat heet, artistieke vrijheid verleend. Ik mocht zelfs andere “kunstenaars” betrekken. Meer fotografen zou meer van hetzelfde geven, bedacht ik. Dus kwam ik uit bij alte kameraad Willem Pirquin, die heden ten dage als grafische gastarbeider in de metropool zijn centen bij elkaar freelancet.
Het leven van zielen die letters zetten, foto’s klikken of grafische toestanden fabrikeren, is volgens de legende gedrenkt in eenzaamheid. Wij benutten deze gelegenheid dan ook met grote gulzigheid om tussen potten en pinten wilde ideeën te verkondigen, die op later tijdstip tot werkbare proporties werden teruggebracht.
De foto’s selecteren was verdomme geen sinecure. Heb ik uiteindelijk de juiste keuze gemaakt? Geen idee. Wat een hondenjob ook. Ik heb er bewust niet teveel bij nagedacht. Wat mij opviel tijdens de selectie, is dat er periodes zijn waarin ik amper foto’s heb gemaakt. We kunnen dat nu vermommen als sabat-intervallen van intense artistieke bezinning, maar u weet beter.
Nu wij tentoonstellende Kunstenaars met grote K zijn, zijn wij gemachtigd om naast onze schoenen te lopen. Zo treden wij voortaan geregeld in dialoog met onze ruimtelijke omgeving. In zelf geschreven recensies refereren wij naar onszelf als de Lennon&McCartney van de beeldende kunst. En als wij kaka doen, doen wij dat enkel onder een hoek die binnen onze artistieke Visie past.
Soit. Het resultaat van dat hooggedraaf kunt u vanaf zaterdag 20 augustus komen bezichtigen in Den Blank. Voor de ware liefhebbers, is er vrijdagavond (19/08) de vernissage.
Welkom.