De val

Uitgedroogd, suikerspiegel en bloeddruk in vrije val, geen vooruitkomen of -kruipen meer aan. De 20km door Brussel… dat is mij al beter vergaan. Op een 300-tal* meter van de finish ben ik kortstondig flauwgevallen. De plek was dan weer goed gekozen: vier omstaande verplegers van het Rode Kruis schepten mij reflexmatig op en lieten mij finishen op 1u46 in de nabijgelegen Rode Kruis-tent.

Het voordeel van die tent is dat je meteen je eigen problemen relativeert in de galm van pijnkreten en de walm van ruig opgewerkte braakselstromen. De dame naast mij moest zelfs de sluitspier wat minder strak afstellen. Ik kon na anderhalf uur verpozen en na inname van aangepaste dranken weer staan.

Hoe mij dat is kunnen gebeuren? Te weinig suiker ingenomen voor en tijdens de koers, dat zal er wel mee te maken hebben. Maar ik bestierf het vooral van de dorst. Vandaag lees ik dat er tussen kilometer 6,5 en 15 geen water werd uitgedeeld. Enkel Isostar sportdrank, maar dat heeft hetzelfde effect op mijn darmen als een blik duimspijkers. Men heeft er dit jaar één waterstand tussenuit geknepen (besparing?) en dat is voor velen bij dit weer geen vrolijk idee gebleken.

Geen eindtijd dus voor mij, enkel een tussentijd op 10km van 46 minuten.

Laten we daar verder evenwel niet bitter over doen. Er is die dag ook een man van mijn leeftijd gestorven op straat. Daarbij vervalt het voorgaande in misplaatste droefdoenerij.

Het zou mij uiteraard niet verbazen moest u na het lezen van dit strijdverhaal uw portemonnee met razende gulheid willen openscheuren ter sponsoring van mijn 20km (minus 300m). En dat kan nog altijd:

• rekeningnummer 000-0000052-52 van Vredeseilanden
• met mededeling “Loop naar Afrika: Jelle Goossens”

De dankbaarheid is even oneindig als andere jaren.

*De teller van mijn gps staat weliswaar op 19,97, maar daar zitten wat overtollige aanloopmeters van de start bij.