Zo, de rechtbank heeft gesproken: Thierry Debels is veroordeeld voor het berokkenen van morele schade aan Vredeseilanden met zijn boek Hoe goed is het goede doel. Het ongefundeerd bezwadderen van de eer en goede naam van mensen en organisaties valt niet onder de vrije meningsuiting.

Of hij er iets van geleerd heeft? Sinds het begin van de rechtzaak misbruikt hij niet langer de titel van (onderzoeks)journalist. Nu gaat hij enkel nog door het leven als “financieel expert” of “financieel auteur”. Titels die Willem Elsschot niet holler had kunnen bedenken.

Helaas blijft hij tegelijk handelen volgens het aloude credo der pseudojournalistiek: never let the truth interfere with a good story.

Zo werd Thierry Debels naar aanleiding van zijn nieuwe vrucht De rinkelende kassa van de Vlaamse popmuziek geïnterviewd door VTM – vanzelfsprekend zonder weerwoord van de genoemde personen. Aan het eind van het item zegt Debels dat hij achter Eddy Wally geen vennootschap heeft gevonden om diens vermogen te schatten. Dus besluit hij op zijn gekende samenzweerderige toontje:

Een mogelijkheid is dat daar iets niet pluis is rond Eddy Wally, maar dat is een open vraag (VTM-nieuws 24/3/20111)

Een open vraag dus, maar kijk, we gooien de lasterlijke verdachtmaking van fraude niettemin even in de groep. De man kan zich toch niet verdedigen.

(Een kleine tip trouwens, Thierry: zoek eens op EWSP (Eddy Wally Show Productions). Of vraag eens aan een van de zovele concertorganisatoren hoe de vergoeding geregeld werd.)

Bref. We kunnen enkel hopen dat journalisten in de toekomst iets meer prudentie aan de dag leggen bij het reproduceren van de ferme stellingen die Thierry Debels op het papier copuleert. De biografie die hij over koning Boudewijn bijeen kladde, werd door De Standaard alvast naar de ramsj verwezen:

“Het is een samenraapsel van wat eerder al over Boudewijn is gepubliceerd, doorspekt met anekdoten, geruchten, roddels en halve waarheden, soms van anonieme bronnen, soms uit obscure publicaties, soms van een of andere toverkol, maar meestal zonder enige bronvermelding.”

Een weinig verrassende modus operandi voor wie de wandel van dhr Debels een beetje volgt.

Voor de volledigheid, hieronder een overzicht van gans de historie.

2007-2011

25/10/2007: Vredeseilanden krijgt lucht van een boek dat zal verschijnen van de hand van Thierry Debels waarin hij een hoofdstuk wijdt aan “wanpraktijken” bij Vredeseilanden. Debels nam bij het schrijven van het boek op geen enkel moment contact met Vredeseilanden om zijn feiten te checken.

3/11/2007: De promotiecampagne voor het boek van Debels gaat van start. Vredeseilanden kon enkele dagen voordien de hand leggen op een drukkers-PDF van het boek en weerlegt de stellingen van Debels. Die zogezegde informatie is overigens niet min: van financiële fraude tot projecten die niet zouden bestaan.

“Ondertitel? Bedacht door mijn uitgever!”

Het boek komt niet toevallig uit in de week van de 11.11.11-campagne. 11.11.11 staat wel vermeld op de voorpagina van het boek (“100 euro in de collectebus van 11.11.11 levert slechts 1 euro in het Zuiden op”), maar wordt verder niet één keer in het boek genoemd. Wanneer Debels daar vragen over krijgt van journalisten, pruttelt hij dat die ondertitel bedacht is door zijn uitgever (zie oa. De Standaard van 3/11/2007).

De advocaten van de uitgever laten op hun beurt dan weer weten dat de ondertitel wel degelijk door Debels bedacht is. Borgerhoff & Lamberigts maakt deze leugen van Debels hard aan de hand van e-mails die ze inbrengen als bewijsstuk in de juridische procedure.

Liegen voor een rechtbank, dat wordt naar ‘t schijnt slechts matig geapprecieerd.

Ging er nu 0, 1, 2, 3, 10, 15 of 45 euro op 100 naar het Zuiden?

Eerst beweert Debels met grote stelligheid dat het 1 euro op 100 is die het Zuiden bereikt. In verschillende media-optredens begint zijn boodschap echter te zwalpen. Een overzicht:

• Op de cover: van elke 100 euro, 1 euro naar het zuiden (ondertitel).
• In het hoofdstuk over Vredeseilanden is het al 15 euro op 100.
• Op Radio1 op 3/11/2007 stelt hij: “Nu heb ik gehoord dat zij [Vredeseilanden] zeggen: ja goed, het is eigenlijk 45 euro van die 100. Maar zelfs 45 euro van die 100 is eigenlijk veel te laag.” Vredeseilanden had op dat ogenblik nog helemaal niets gezegd. Het betreft dus andermaal een verzinsel.
• In De Zevende Dag op 11/11/2007 klinkt het: “eigenlijk is het nul euro”
• In Het Nieuwsblad op 11/1/2008: “Over die ene euro wil ik nog discussiëren, misschien zijn het er 2 of 3”
• In een Belga-bericht op 11/1/2008: “In het geval van Vredeseilanden gaat er van elke 50 euro, 5 naar de armen”. (= 10 euro op 100)

“Stevaert gaf goedkeuring voor de publicatie van mijn boek”

11/11/2007: Tijdens een debat in De Zevende Dag wil Debels niet meer reageren op de ondertitel van zijn boek. Hij blijft beweren dat het loon van de directeur veel hoger ligt dan gepubliceerd en stelt en passant dat Vredeseilanden de journalisten omkoopt.

Op 11/11/2007 gaat Thierry Debels ook nog op TV-Limburg in debat met Bogdan Vanden Berghe van 11.11.11. Debels beweert ondermeer met grote stelligheid dat Steve Stevaert zijn boek heeft nagelezen “van A tot Z” en goedkeuring gaf voor publicatie.

Stevaert ontkent dat formeel in een telefoongesprek.

Binnen en buiten bij LDD

5/7/2008: Debels treedt in dienst bij de studiedienst van Lijst Dedecker.

30/07/2008: Onder de naam van (ex-)LDD-kamerlid Martine De Maght wordt een persbericht verspreid waarin ngo’s (Vredeseilanden wordt als ‘meest ontstellende voorbeeld’ genomen) verweten wordt geld op te potten in plaats van het nuttig te besteden. De claim komt (inclusief denkfouten) rechtstreeks uit het boek van Debels.

05/09/2008: Joods actueel publiceert “een onderzoek”, waarin het de claim van Debels kopieert, onder de titel: “Vlaamse ngo’s steeds rijker”. Vredeseilanden werd ook in dit geval niet gevraagd om reactie. Debels noemt dit stuk in zijn verdediging voor de rechtbank een nieuwe “bevestiging van zijn stellingen”. Wat blijkt? Hij heeft dat artikel in Joods Actueel zelf geschreven. “Kijk mama, ik bevestig mezelf.”

Juni 2009: LDD stopt de samenwerking met Debels “in wederzijds overleg”. Thierry zou Thierry niet zijn moest hij daar geen onthullend boek over schrijven. Dat hij in minder dan een jaar de partij tot stof deed decimeren, mag tot zijn grootste verwezenlijking gerekend worden.

1 euro

29/03/2011: In een vonnis dat aan duidelijkheid weinig te wensen over laat, veroordeelt de rechtbank van Brussel Thierry Debels en kent aan Vredeseilanden 1 euro morele schadevergoeding toe.
“De feitelijkheden waarover hij meent dat deze niet betwist worden, zijn vaag, niet onderbouwd en laten geenszins toe tot het door hem gemaakte besluit te komen.”