Mijn 20km door Brussel slash Loop naar Afrika-campagne breekt na een kleine twee weken zoveel potten als sommige polletiekers beloftes (ja, ik schrijf dit van aan de toog, waar het spraakwater met hectoliters de volksmond invloeit).
Zo haalde ik gisteren nét niet de voorpagina van Het Laatste Nieuws. Vlaanderens meest gelezen gazet heeft nu ook een meest gelezen artikel. Daarin wordt naast mijn deelname aan de 20 kilometer ook de precaire veiligheidssituatie van sommige parcoursonderdelen belicht. Er zou geen verband bedoeld zijn tussen die twee.
Thans ben ik dus een mediafiguur. En als mediafiguur ben ik voortaan over alles interpelleerbaar. Hier alvast enkele uitgesproken meningen om het zomerse talkshowseizoen aan te zwengelen:
- Ga ik stemmen? Ja! Maar ik zal na het uitbrengen van mijn stem de elektronische stemkaart inslikken voor de ogen van de wachtenden om via mijn verteringsproces de vergankelijkheid van onze democratie aanschouwelijk te maken. (In geval van papieren stemming permiteer ik mij vijf minuten om het papier voldoende week te smekken.)
- Vind ik dat de koning naar Congo mag? Ja, maar enkel als Piet Piraat mee mag. Of die zwarte van Ketnet.
- Ben ik voor de confederale staat? Absoluut, zij het onder postume voogdij van vader Eyskens of Achiel Van Acker.
Altijd bereikbaar. Tenzij na zondag, als ik mij totaal in de vernieling gelopen heb.