Het moet een opperste beste kerel zijn, die Gino. Daarover heerste thans unanimiteit op de achterste bank van de nachtbus.
РJa, nee, ma, how, ma, echt. All̩, ik bedoel: die kan zo echt zo superlief zijn. Zo dat ik echt denk van: djiezes, wat een schatje!
РJa, dat is. Ik bedoel, Kelly heeft er echt chance mee. Ma ze verdient het ook wel h̩.
– Serieus, dat is. Djiezes, die heeft toch echt al zoooveel ongeluk had met mannen enzo.
– Ja, nee, ma echt. Oh my god. En Kelly die pikt dat allemaal veel teveel. Dan denk ik toch ook wel zo soms van allé… komaan, Djiezes. Dat die dat allemaal blijft pikken.
РEcht h̩. Ma Gino is echt ne superlieve gast.
– Serieus.
РAll̩, ma soms drinkt hem wel wa veel.
Inderdaad. Dat durft zo somtijds al eens te gebeuren. En dan… Dan kan het tij lelijk keren bij Gino. Dan plooit Gino’s gemoed zich volgens een furieuze volta naar een minder gemoedelijk timbre. Dan transformeert Gino – luidens de zitting daar op de achterste bank – tot een snel optrekkende ontploffingsmotor, aangedreven door sterke en andere drank.
Zo gebeurde het dat Gino na een avondje stappen met Kelly thuiskwam en pardoes binnenviel in de nachtlus van het journaal. Wat Jan Becaus daar vanop de journaalstoel de huiskamer in articuleerde, moet hem danig gegriefd hebben. Zodanig dat Gino zijn vermolmde leden rechthees en het tv-toestel onzacht uit het meubel bevrijdde.
Met het toestel in de armen dremmelde Gino als een bezeten, aangeschoten wildeman met de televisie naar buiten. (Dat dit überhaupt mogelijk is in kanokere zijnsvorm mag overigens tot de verwezenlijkingen van de platte beeldtechnologie gerekend worden. Maar daarover repte het duo op de achterbank geen woord.)
Aangetreden in het openbare kader van de woonwijk, trok Gino daarop – nog steeds volgens de overlevering – alle taalregisters uit de volksscheldkunde open. Dat de wereld zo shit was. Dat ze – putain nog aan toe – moesten stoppen met op “zijne” kop te kakken. Dat zijn ex moest ophouden met uit haar mond te ruften tegen Kelly. Enzomeer.
Het vergde uiteindelijk enige overtuigingskracht van een inmiddels hysterisch tranen lekkende Kelly om Gino terug binnen te leiden en het ouderlijke tv-toestel in zijn oorspronkelijke positie te restaureren.
– Nee jong, dat was echt scheef.
– Nee, ma echt jong.
– Serieus. Nie te doen.
– Djiezes.