Voorbereiding is alles. Vandaar dat ik de avond voor de 20 kilometer doorbracht in Leuven in gezelschap van ondermeer: penne carbonara, een slot blanchkes en twee homegrown Leuvense stadscoctails.
Heeft het gewerkt? ’t Zal wel zijn. Afgeklokt op 1:49u. Ik had gemikt op 1:45u, hetgeen haalbare kaart is wanneer men vanuit de allerachterste linies opereert.
Maar jongens toch, wat een getaffel onderweg. Bij elke versmalling, bij elke tunnel aanschuiven geblazen. Bij het buitengaan van een tunnel mocht ik nog getuige zijn van een accident met volgende elementen: een man, een hoofd, een val, een boordsteen en bloed.
Er was een dokter in de buurt, dus ben ik daar ook niet langer dan nodig ramptoerist blijven spelen.
Voor het overige liep het betrekkelijk vlot. Op de Tervurenlaan kon er zelfs nog een versnelling af, zigzaggend tussen de verkrampte lijken die zich daar de slothelling opsleuren.
En de knie? Die heeft het doorstaan. Ja, een beetje zeer, net zoals de corresponderende enkel, maar daar kan ik mee leven. Mijn platvoeterige basis zal mij wel nooit geschikt maken voor de lange afstand.
Dient het nog gezegd dat deel worden van deze prestatie nog steeds kan? En wel via 000-0000052-52 met vermelding Loop naar Afrika – Jelle Goossens.
Shit jongens, dat ge daar zo veel tijd verliest in die achterlinies!
Ik vrees al voor volgend jaar: chip kwijt = geen registratie = achteraan starten dan :s
’t Heeft ook zijn charmes, hoor. Mensen zien sukkelen die duidelijk de eerste keer iets ondernemen dat op een inspanning lijkt… Ge voelt er u van slag onnoemelijk atletisch bij 🙂
Dat onnoemelijk atletische wordt dan wel jammerlijk tegengesproken door de teleurstellende slottijd. 16 km in een stevig uurtje, en 20 km in bijna 2 uur: voor 4 km meer 3 kwartier langer lopen, dat laat zich niet verklaren door ‘getaffel onderweg’. Het is een pijnlijk falen, Jelle Goossens, en het siert u niet dat ge er zo’n weinig fantasierijke uitvluchten voor bedenkt.
Een falen of een succes?
Mijn campagneteam citeerde niet voor niks: “Success is the ability to go from one failure to another with no loss of enthusiasm.”
De twee tijden vergelijken is kroketten voor bouletten nemen, heer Gijs VG!
Blij dat ik hieraan kon bijdragen. Op twee niveaus, zo blijkt.