Ja, ik heb klachten

“Geen probleem”

Dat was ongeveer mijn antwoord toen een onbekende man zich vorige week aan mij presenteerde op de bus.

Volgens de regels van de kunst is dit een spannende intro. U weet immers niet welke vraag mij gesteld werd, maar kunt gezien het vage antwoord fatsoensgrensoverschrijdend aan het fabuleren slaan.

Maar het medium laat niet toe om gedurende enkele hoofdstukken een spanningsboog op te bouwen, zodus doe ik vanaf hier geen moeite meer.

De vraagsteller identificeerde zich als een enquêteur van De Lijn en zijn vraag luidde of ik even tijd had om enkele vragen in te vullen met betrekking tot mijn tevredenheid van het bustraject. Geen probleem dus, want ik was niet van plan om de eerste vijftien kilometer het busstel te verlaten.

Gedwee beantwoordde ik vragen als “heeft de bus vaak vertraging”, “is de chauffeur vriendelijk” en “is de bus net”.

Nu ben ik van inborst een tevreden klant. Met welk ander vervoersmiddel geraakt men anders zo vlot naar het werk voor 160 euro per jaar? Juist, het lappen van mijn schoenen of het rubberslijt van mijn fietswielen zou mijn portemonnee meer bezwaren.

Op de bank naast mij was de sfeer helaas niet zo positief. Twee dames van het gepensioneerde type (gratisrijders, het mag gezegd) besloten niet in te gaan op de vraag van meneer de enquêteur. “Het maakt toch niks uit, er wordt toch niks mee gedaan.” De soepelheid waarmee ze zich van dergelijke gemeenplaatsen bedienden, verraadde dat ze die wel vaker hanteerden bij inspraakmomenten groot en klein.

Een zindelijk mens zou dan vermoeden dat de dames verdere meningen voor zich gaan houden, maar niet zo bij dit duo. Dat ging maar door. “En den bussen zijn altijd te laat. En de chauffeurs rijden altijd te snel. En ge hebt geen tijd om af te stappen want de deuren gaan te snel toe”. Und so weiter und so weiter.

Ik bekloeg mij al het antwoord dat ik pas kwam te geven op de vraag “heeft u nog andere klachten/opmerkingen die hierboven niet aan bod kwamen”. Ik kruiste in een wolk van voortgezet optimisme het vakje “nee” aan, maar achteraf wilde ik JA schreeuwen.

JA, ik heb klachten: zagende mensen die op het piekuur den bus bezetten!