Het is bijna zover. Bijna treed ik toe tot de geleding van mistevreden burgers die etmaalvullende litanieën afsteken over het vermeende teveel aan belastingen dat ze betalen.
U heeft al begrepen dat ik mij vandaag heb gewaagd aan het invullen van de (elektronische) belastingsbrief. Nu valt daar gelukkig niet meer veel op in te vullen vermits vadertje staat mij blijkbaar door en door kent.
Eén hiaat evenwel in mijn fiscaal dossier: die 460 euro die ik vorig jaar volledig legaal, witter dan wit bijverdiende. Ik weet het, dat staat gelijk met verraad aan onze volksaard, maar ik kan mij geen belastingsschandalen veroorloven. Braafjes vul ik dus het bedrag in onder mijn reguliere inkomen, waarna ik een tussentijdse berekening laat maken.
En wat blijkt? Ik mag zomaar even 180 euro bijdokken! Als ik – louter uit nieuwsgierigheid – die 460 euro weer verwijder en de berekening over doe, krijg ik virtueel 50 euro terug. Daarop slaakt een mens al eens binnensmondse vloeken waar de Heer niet ongeschonden uitkomt.
Maar soit, ik ga er niet langer over nadenken dan gezond is. Gewoon even slikken en dan fluitend de vreugdevolle arbeid verderzetten. Met graagte zal ik mijn bijdrage zelfs nog wat verhogen, teneinde de komende begrotingsopmaak te vergemakkelijken. Als iedereen in dit land zich nu eens zo constructief zou willen opstellen… En als de koning mij dan tijdens zijn 21-juli speech even zou willen vermelden voor mijn heldendaad, ben ik weer gemotiveerd.
Misschien moet ik toch eens nadenken over een zelfstandigenstatuut? Al was het maar omdat ik dan statutair mag jeremiëren.