Vrije (katholieke) scholen scoren beter dan officiële, lezen wij vanmorgen in de krant.
Een senator kon slinks de hand leggen op de cijfers die – hoho – angstvallig geheim gehouden worden. Tijd dus om deze wereldkundig te maken via een dagblad.
Als journalist is zoiets ongetwijfeld interessante materie en dus krijgt de zaak terecht aandacht. Een interview met de senator, een algemeen beschrijvend artikel van de resultaten en een editoriaal. Ja, de politiek moet weer eens lessen trekken en het debat moet nu maar ‘ns eindelijk gevoerd worden. Want die kinders in de officiële scholen… Man toch, die worden geestelijk verkracht. Dat laatste stond er net niet letterlijk.
Bij uitbrengen van de onthullende resultaten, verwacht ik dan ergens een reactie van vertegenwoordigers van de onderwijsnetten, of van de minister van onderwijs. Dat zou toch potentieel interessant kunnen zijn? Maar die was er dus niet. Die moet ik in de loop van de dag op de site lezen. (hier origineel persbericht)
Zijn verklaring klinkt mij zeer redelijk in de oren. Ik weet niet wie er het langste aan de unviersiteit heeft gezeten, maar als het op methodologie en interpretatie van statistieken aankomt, zal die Vandenbroucke toch niet onderdoen voor senator Destexhe. En als ik al iets uit mijn studies heb overgehouden, is het wel dat spectaculaire resultaten doorgaans gewoon fout zijn of berusten op schijnverbanden.
Weerom een scheet dus in de mediafles. Een werkstijl die blijkbaar meer en meer norm wordt: nog niet meteen de andere kant laten horen, want dan is het geen voorpagina meer. Als de reactie pas achteraf kan komen, hebben we nog iets voor op de site en de volgende dag in de krant. Of zit ik ernaast?
Bon, nu niet dat dat mij zo kwaad maakt. Wel nee. Wat mij wél kwaad maakt, is dat ik geen Chapions Leaugue finale kan kijken omdat ik geen kabeltv heb. En dat de Ierse kalkoen gisteren niet naar de finale van het songfestival is kunnen doorstoten, was toch ook een klap. Dat de politiek daar eens lessen uit trekt en laat ons die debatten ook maar eens voeren! Of moet dat weer doodgezwegen worden?