(24/01/08) Dag 9 in Indonesië (3)
Tijd voor… toerisme! Na het middageten zaten we nog met een paar lege uurtjes tot onze volgende stop. Terwijl de moslims van het gezelschap hun vrijdagplicht vervullen, breng ik met twee andere geïnteresseerden een bezoekje aan het Pura Mangkunegaran. Een paleis van de voormalige Koninklijke familie, dat naar hun normen “klein en intiem†was. Al zou ik het optrekje nu ook weer niet als claustrofobisch omschrijven.
Voor de uitgebreide toeristische informatie, verwijs ik graag naar andere bronnen (daarvoor is de hyperlink op een regenachtige namiddag uitgevonden). Feit is dat de prins rond 1757 zin had in een paleis. En omdat hij in Europa had gestudeerd, wilde hij wel enkele continentale toetsen in zijn nieuwe stulp.
Zo komt dat veel in dit paleis vertrouwd overkomt. De glasramen komen zelfs uit België, heb ik mij laten wijs maken. Wie echte lokale traditie wil spotten, moet zich buiten de plechtstatigheid van Mangkunegaran begeven.
Het paleis is ommuurd door een gordel van huizen (het personeel moest wellicht ook ergens slapen). In een van die ruimtes oefende een ensemble dat traditionele muziek bracht. Fascinerend om zien, maar na tien minuten begint het gedjingel djangel voor een ongeoefend oor toch zwaar te wegen.
Al bij al een fijne plek om geweest te zijn. In de marge van ons bezoek, werden we nog aangeklampt door een contingent tienermeisjes die om ondoorgrondelijke redenen met me op de foto wilden met. De Jean-Marie Pfaff in mij stemde toe. Daarmee slingeren er nu ergens in dat werelddeel vijf foto’s rond van mijzelf in combinatie met een enkele minderjarige meisjes. Als daar maar geen boeken over geschreven worden.
Leuke foto’s met een leuk verhaal!