Op 13 februari wordt een nieuwe publicatie van de stad Leuven voorgesteld rond cultuur. Daarin tien foto’s die afgelopen jaar op drieduizend.be verschenen. Het zou gaan om een selectie van de beste tien foto’s. Eentje daarvan kwam uit mijn camera gerold, zo blijkt. Glorie, jolijt!
Neen, centen krijg ik daarvoor niet, maar als het voor een boekske van Louis is, hebt ge verdomme geen eisen te stellen! Blij moet ge zijn. Blij van eindelijk iets te hebben om aan de achterkleinkinderen door te vertellen. Blij om eindelijk iets terug te kunnen doen voor de weldaden van de Grote Leider.
Vandaag werd mijn bescheidenheid weerom op de proef gesteld met de vraag van PoloniaNet om een van mijn Verhofstadt-foto’s te mogen gebruiken. PoloniaNet schijnt een tijdschrift te zijn van de Poolse gemeenschap in België. Een miljoenenpubliek dus. Een massamedium kan niet klein genoeg zijn of ik heb er mijn tentakels. Als ik nog maar enkele letters van dit feit op mijn cv vermeld, is mijn mediacarrière aan lichtsnelheid gelanceerd. Voorzichtig zijn dus.
Pas op, dan heb ik hier mijn eigen loftrompet nog niet geblazen over het feit dat een artikel over mijn thesis de International journal for management and police strategies heeft gehaald. Inderdaad, een wetenschappelijke publicatie, voorwaar, en dan nog wel in een internationaal tijdschrift met wortels in Zwitserland. Altijd al geweten dat de parochiale lucht van dit lilliputterland mij te ijl werd. Nu ben ik dus ook een wetenschapper, een man van de ratio, iemand die opstaat en gaat slapen met cijfers. Zo iemand waar je maar liever niet mee aan tafel zit.