Gisterenavond werd ons belastinggeld weerom nuttig besteed aan een niet te versmaden kijkspel op het eerste publieksnet: Armageddon. Here me Jezus, wat een volstrekt wanspektakel was me dat. Opdat u zou bij zijn, hier de bloedstollende plot: er is een astero?de in aantocht die de gehele aarde naar de verdoemenis zal helpen en den Amerikaan in de gedaante van Bruce Wilis redt ons.
Vertraagde beelden op bombastische muziek (Fata Morgana moest toch ergens de mosterd halen), tikkende bommen die ontmanteld worden op luttele seconden voor detonatie, dijenkletsers van kwinkslagen in het heetst van de strijd en een obligatoire love story om onze het geloof in de oneindige liefde niet te laten verliezen… het zat er toch wel ?llemaal in zeker?
Zulke onwel makende concentraties aan Hollywoodclich?s kan zelfs de zuiverste redneck niet meer serieus nemen, hoopte ik. Wat mij trouwens deed denken aan deze affiche van het Pause & Play International Film Festival:
Hier staan er nog twee. Proper werk, vind ik. De regels van de sector zouden zoveel tekst op een affiche afraden, maar hier werkt het uitstekend.