Als u alles zo een beetje volgt, herinnert u zich nog de eerder negatieve teneur van het februari-rapport. Deze precaire situatie schreeuwde om een herstelplan en dat kwam er ook, ditmaal zelfs met enig succes.
Al had het er ook mee te maken dat er paasexamens aankwamen. En op examens is er altijd meer mogelijk. Het paasrapport is derhalve snel besproken. Ik wil u enkel wijzen op de 51% voor biologie. Een cijfer dat de grote ommekeer inluidde. Niettemin kon er eens te meer geen bemoedigend woord af langs de kant van de klastitularis. Bovendien krijg ik nog de onwaarschijnlijke mededeling te verwerken dat ik niet geslaagd was op het herexamen van bio.
Hoogst merkwaardig is dat, gezien dat herexamen EXACT hetzelfde was als dat van kerstmis (waar ik wel op geslaagd was, maar waar het dagelijks werk een en ander naar beneden haalde). U mag gerust verstaan dat ik de eerlijkheid van de puntentelling bij deze in twijfel trek. Mijn verzoek om het examen te mogen inkijken is ook nooit ingewilligd. Het was allemaal één groot complot ten aanzien van de revolutionaire voorhoede. Niet dat het ook maar iets uit maakte. Die hertoets telde namelijk nergens voor mee. Louter een instrument dus om de zwaktsten nog eens extra te treffen. Dat paste wellicht allemaal binnen het christelijke kader van de school.
Maar het herstel is ingezet en het gevoerde beleid werpt zijn vruchten af. Het mei-rapport is resultaatmatig weer een absolute voltreffer. Ik citeer niet zonder enig genoegen: 27/30 voor Nederlands, 21/30 (!) voor wiskunde en voorwaar een 19/30 voor biologie. Ja, zelfs de klastitularis gaf haast een aanzet tot iets wat naar een compliment zou kunnen neigen:
Ze tempert gelukkig de euforie door er nog een subjectief toevoegsel aan te breien dat op evenveel feitelijkheid gebaseerd is als het gemiddelde bijbelverhaal.
Het mag duidelijk wezen dat ik mij in pole position bevond in de laatste rechte lijn naar de examens. En dan is het kwestie van binnentikken, wat ook wonderwel gebeurde. Ik stip graag die 73% van godsdienst aan. Ten opzichte van kerstmis een onwaarschijnlijke stijging met 16%. Een CEO zou daar een bonus voor opstrijken. Ik werd enkel een gebrek aan ernstige studiehouding verweten.
Het einde van het tweede middelbaar wordt in PMS-kringen ook wel eens een sleutelmoment genoemd. Er moet dan immers een studiekeuze gemaakt worden voor de volgende jaren. Centrale vraag daarbij is: veel wiskunde of weinig wiskunde? Gelukkig geven de verzamelde leraren met hun alziende blik op de toekomst een eerste aanzet. De kritische grens die daarbij gehanteerd werd, was even simpel als ridicuul: wie meer dan 70% voor wiskunde had, mocht een wiskundige richting doen, al de rest moest elders gedumpt worden. In mijn geval leidde dat criterium tot volgende aanbevelingen:
Maar zoals wel vaker met pedante raadgevingen gebeurt, werd ook dit advies straal genegeerd. De keuze viel op Economie-Wiskunde. Niet dat wiskunde altijd zo vlekkeloos ging die voorbije twee jaar, maar stellen dat mijn Frans een bevredigend peil haalde, zou de waarheid even hard geweld aan doen. Om dan ook nog Duits erbij te nemen in Economie-Moderne talen… u begrijpt dat er grenzen zijn aan mijn intellectuele absorptievermogen. Nee, dan maar liever verder sukkelen met wiskunde. En zo geschiedde.
Waar is de tijd, makker…